Blog organizacji 
„Biblie dla Europy”

Czy czułeś się kiedyś, jakbyś nie wiedział, jak się modlić ani jakie właściwe słowa wypowiedzieć do Boga?

W ciągu wieków napisano tysiące książek na temat modlitwy. To obszerne zagadnienie ma wiele aspektów. W niniejszym artykule omówimy jednak tylko jeden prosty aspekt modlitwy: rozmowę z Bogiem.

Przyjrzymy się paru przykładom z Ewangelii Mateusza i Łukasza, które mogą rzucić światło na ten aspekt modlitwy.

 
We wcześniejszych artykułach omówiliśmy znaczenie poświęcenia, podstawę i motywację poświęcenia oraz to, jak poświęcić się Panu. 

W niniejszym artykule przyjrzymy się zapisanej na kartach Biblii poruszającej opowieści o poświęceniu. To opowieść o osobie, która kochała Pana Jezusa i oddała Mu wszystko, co miała. Przeczytamy także kilka przypisów z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania. Z ich pomocą zobaczymy, w jaki sposób opowieść ta odnosi się dzisiaj do nas.

 
We wcześniejszych artykułach omówiliśmy to, jak wiele poświęcenie znaczy dla naszego chrześcijańskiego życia. Zobaczyliśmy, że poświęcić się to złożyć siebie w Pańskie ręce i stać się żywą ofiarą. Zobaczyliśmy także, że podstawą i siłą motywującą nas do oddania się Panu jest nabycie nas przez Niego oraz Jego miłość do nas.

W niniejszym artykule omówimy to, jak poświęcić się Panu i jak prowadzić życie poświęcenia.

 
To, co Jezus wypowiedział w Ewangelii Mateusza 5 — 7, a co tradycja nazywa Kazaniem na Górze, rozpoczyna się od dziewięciu błogosławieństw. Błogosławieństwa te są pełne znaczenia dla naszego dzisiejszego życia chrześcijańskiego.

W poprzednim artykule omówiliśmy znaczenie pierwszego błogosławieństwa, zapisanego w wersecie 5:3: „Błogosławieni ubodzy w duchu”.

W niniejszym artykule zbadamy znaczenie kolejnego z nich. Ewangelia Mateusza 5:8 oznajmia:

„Błogosławieni czystego serca, bo oni będą widzieć Boga”.

Dzisiaj przeczytamy wersety i przypisy z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania, które pomogą nam zrozumieć, co to znaczy być czystego serca i jak to prowadzi do tego, że widzimy Boga.

 
Jako wierzący w Chrystusa wszyscy pragniemy, by spoczywało na nas Jego błogosławieństwo. W piątym rozdziale Ewangelii Mateusza Jezus powiedział: „Błogosławieni ubodzy w duchu”. Czy zastanawiałeś się kiedyś, co to znaczy i jak to się do Ciebie odnosi?

W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej temu biblijnemu zwrotowi. Z pomocą przypisów Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania zagłębimy się w to, co to znaczy być ubogim w duchu, i zobaczymy, jak to się do nas dzisiaj odnosi.

Ludzie są skomplikowanymi istotami. Każdy z nas jest niepowtarzalny; wywodzimy się z różnych środowisk i mamy odmienne osobowości.

Jeśli jednak chodzi o to, jak Bóg nas stworzył , to tak naprawdę wszyscy jesteśmy tacy sami. Biblia oznajmia w Pierwszym Liście do Tesaloniczan 5:23, że stworzeni ludzie składają się z trzech części: ducha, duszy i ciała:

„I niech sam Bóg pokoju uświęci was zupełnie, i niech wasz duch i dusza, i ciało będą zachowane w całości, bez zarzutu, przy przyjściu naszego Pana Jezusa Chrystusa”.

W niniejszym artykule zapoznamy się z treścią niezwykle przydatnego przypisu do tego wersetu z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania. Lektura tego przypisu pomoże nam w zrozumieniu owych trzech części.

 
W Ewangelii Mateusza 6:6 Pan Jezus powiedział:

„Ty zaś, gdy się modlisz, wejdź do swego ukrytego pokoju, zamknij drzwi i módl się do swego Ojca, który jest w ukryciu; a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie”.

Nietrudno te słowa zrozumieć, ale może się okazać, że nie tak łatwo zastosować je w praktyce.

W Ewangelii Marka 12:30 Pan Jezus powiedział:

„I będziesz kochał Pana, Boga swego, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całego swojego umysłu i z całej swojej siły”.

Co to znaczy kochać Pana z całego serca, z całej duszy, z całego umysłu i z całej siły? Czy w ogóle mamy taką zdolność, żeby tak Go kochać — całą swoją istotą?

W tym artykule omówimy krótko, co to znaczy kochać Boga całą naszą istotą, na podstawie wersetów i przypisów z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania.

 
Zapewne słyszeliśmy kiedyś zwrot „świadczyć dla Chrystusa”. Co on jednak znaczy? Świadczyć to po prostu mówić innym o tym, czego osobiście doświadczyliśmy z Pana Jezusa.

Przykładowo, kiedy przyjęliśmy Jezusa jako swego Zbawiciela, być może powiedzieliśmy przyjaciołom lub rodzinie o swoim doświadczeniu zbawienia i jakie to było wspaniałe. Świadczyliśmy im wówczas.

Wiele wersetów z Nowego Testamentu mówi nam, że powinniśmy świadczyć dla naszego Pana i Zbawiciela, aby doprowadzić grzeszników do zbawienia. Przyjrzyjmy się teraz kilku powodom, dla których musimy to robić.

Wyrażenia narodzony na nowo i odrodzony dla wielu ludzi brzmią dość znajomo i zwykle kojarzą się im z tym, że ktoś stał się chrześcijaninem.

Co to jednak znaczy narodzić się na nowo? Że ma się nowy początek i odtąd prowadzi się moralne życie? Jeśli tak, to czy ktoś, kto jest osobą dobrą, prawą i etyczną, w ogóle musi się na nowo narodzić?

W tym artykule przyjrzymy się temu od strony Biblii.