Autor: timthoo

Ludzie są skomplikowanymi istotami. Każdy z nas jest niepowtarzalny; wywodzimy się z różnych środowisk i mamy odmienne osobowości.

Jeśli jednak chodzi o to, jak Bóg nas stworzył , to tak naprawdę wszyscy jesteśmy tacy sami. Biblia oznajmia w Pierwszym Liście do Tesaloniczan 5:23, że stworzeni ludzie składają się z trzech części: ducha, duszy i ciała:

„I niech sam Bóg pokoju uświęci was zupełnie, i niech wasz duch i dusza, i ciało będą zachowane w całości, bez zarzutu, przy przyjściu naszego Pana Jezusa Chrystusa”.

W niniejszym artykule zapoznamy się z treścią niezwykle przydatnego przypisu do tego wersetu z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania. Lektura tego przypisu pomoże nam w zrozumieniu owych trzech części.

 
W Ewangelii Mateusza 6:6 Pan Jezus powiedział:

„Ty zaś, gdy się modlisz, wejdź do swego ukrytego pokoju, zamknij drzwi i módl się do swego Ojca, który jest w ukryciu; a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie”.

Nietrudno te słowa zrozumieć, ale może się okazać, że nie tak łatwo zastosować je w praktyce.

 

W Ewangelii Marka 12:30 Pan Jezus powiedział:

„I będziesz kochał Pana, Boga swego, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całego swojego umysłu i z całej swojej siły”.

Co to znaczy kochać Pana z całego serca, z całej duszy, z całego umysłu i z całej siły? Czy w ogóle mamy taką zdolność, żeby tak Go kochać — całą swoją istotą?

W tym artykule omówimy krótko, co to znaczy kochać Boga całą naszą istotą, na podstawie wersetów i przypisów z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania.

 
Zapewne słyszeliśmy kiedyś zwrot „świadczyć dla Chrystusa”. Co on jednak znaczy? Świadczyć to po prostu mówić innym o tym, czego osobiście doświadczyliśmy z Pana Jezusa.

Przykładowo, kiedy przyjęliśmy Jezusa jako swego Zbawiciela, być może powiedzieliśmy przyjaciołom lub rodzinie o swoim doświadczeniu zbawienia i jakie to było wspaniałe. Świadczyliśmy im wówczas.

Wiele wersetów z Nowego Testamentu mówi nam, że powinniśmy świadczyć dla naszego Pana i Zbawiciela, aby doprowadzić grzeszników do zbawienia. Przyjrzyjmy się teraz kilku powodom, dla których musimy to robić.

Wyrażenia narodzony na nowo i odrodzony dla wielu ludzi brzmią dość znajomo i zwykle kojarzą się im z tym, że ktoś stał się chrześcijaninem.

Co to jednak znaczy narodzić się na nowo? Że ma się nowy początek i odtąd prowadzi się moralne życie? Jeśli tak, to czy ktoś, kto jest osobą dobrą, prawą i etyczną, w ogóle musi się na nowo narodzić?

W tym artykule przyjrzymy się temu od strony Biblii.

 

Pan Jezus umarł za nasze grzechy. Dlatego kiedy w Niego uwierzyliśmy, otrzymaliśmy odpuszczenie i zostaliśmy z nich gruntownie obmyci. To, co uczyniliśmy przez zbawieniem, ani to, kim wtedy byliśmy, nie powinno nas teraz nękać. Musimy mieć w tym względzie całkowitą jasność.

Kiedy zostaliśmy zbawieni, staliśmy się także nową osobą w Panu, mającą nowe życie. Odkąd narodziliśmy się na nowo z Bożym życiem, mamy nowe życie, a zatem powinniśmy mieć też nową codzienność.

Jeśli nadal będziemy żyli tak samo, jak przed przyjęciem zbawienia, to sprawy związane z naszym wcześniejszym życiem powstrzymają nas przed pójściem naprzód. Aby pójść naprzód w swoim chrześcijańskim życiu, musimy położyć kres staremu sposobowi życia, żebyśmy nie podlegali jego wpływowi.

Jak zatem to osiągnąć?

 
Kiedy rozważamy miłość, jaką okazał nam Jezus Chrystus, i to, że oddał siebie za nas na krzyżu, nie możemy Go nie kochać. Często więc chcemy Mu się jakoś odwzajemnić i coś dla Niego uczynić.

Być może zadajemy Mu wówczas następujące pytania: „Co chciałbyś, abym dla Ciebie uczynił?” albo „Jak mogę być dla Ciebie użyteczny?”.

Tak postawione pytania sugerują, że Bóg stworzył nas przede wszystkim po to, abyśmy coś dla Niego czynili. Czy jednak istotnie po to nas stworzył? Przecież już miał rzesze aniołów, którzy Mu służyli. Dlaczego zatem miałby stwarzać ludzkość i przeznaczać ją do tego samego celu?

 

Imię Jezus to szczególne imię. W rzeczywistości to najbardziej szczególne imię we wszechświecie! W Liście do Filipian 2:9 czytamy, że Bóg wielce wywyższył Jezusa i darował Mu „imię, które jest ponad każde imię”.

W Nowym Testamencie poza imieniem Jezus znajdziemy inne imiona naszego Pana, które obfitują w znaczenie i przekazują szczególne aspekty tego, kim On dla nas jest.

W niniejszym artykule omówimy pięć imion Pana, które wymieniają Ewangelie Mateusza i Jana. Posłużymy się przypisami z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania do wyjaśnienia znaczenia tych imion. Bliższe przyjrzenie się każdemu z nich pozwoli nam bardziej docenić tę wspaniałą Osobę i głębiej ją poznać.

 

W poprzednim artykule omówiliśmy znaczenie poświęcenia oraz to, jak ogromny wpływ na życie chrześcijańskie i relację z Panem wywiera oddanie siebie Bogu.

Jednak sama wiedza o tym, że powinniśmy powierzyć siebie Panu, może nie wystarczyć. Musimy sobie jeszcze uświadomić, co jest podstawą poświęcenia się Panu i jaka motywacja pozwala nam uczynić to z ochotą. Jeśli ujrzymy te dwie sprawy, nasze poświęcenie nie będzie czymś, co uczynimy niechętnie czy bez przekonania ani tylko dlatego, że jest to dla nas dobre. Przeciwnie, będzie to pełne słodyczy doświadczenie, które pogłębi naszą relację z Panem Jezusem.

 
Gdy przyjęliśmy zbawienie, narodziliśmy się na nowo z Bożym życiem. To doświadczenie było doprawdy wspaniałe i radosne! Ale odrodzenie to jedynie początek duchowej wędrówki.

Następnym krokiem jest poświęcenie czy też oddanie siebie Panu. W niniejszym artykule przyjrzymy się temu, co znaczy poświęcenie i dlaczego jest to tak istotny krok w naszej wędrówce z Panem, która trwa całe życie.