Co to znaczy mieć dobre sumienie i dlaczego to takie ważne
Coraz rzadziej słyszy się dzisiaj słowo sumienie. Ludzie decydują o tym, co jest dobre, a co złe, w oparciu o własny punkt widzenia, w ogóle nie uwzględniając sumienia. Bóg jednak nie chce, abyśmy w taki sposób żyli, zwłaszcza po przyjęciu zbawienia. Przecież stworzył nas z sumieniem, które pełni w naszym życiu niezwykle ważną rolę zarówno przed przyjęciem Pana, jak i potem.
Ważne jest zatem, abyśmy zobaczyli, co na temat sumienia objawia Biblia i dlaczego dobre sumienie jest takie ważne w naszej relacji z Panem.
W niniejszym artykule przeczytamy kilka kluczowych wersetów dotyczących tego istotnego tematu i rozważymy powiązane z nimi przypisy z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania.
Czym jest sumienie?
Najpierw porozmawiajmy o tym, czym jest sumienie. Mówi o nim wiele wersetów biblijnych. Każdy człowiek niezależnie od tego, czy jest zbawiony, czy też nie, i niezależnie od swej kultury, podłoża etnicznego czy pochodzenia, ma sumienie. Bóg stworzył nas z sumieniem, abyśmy wiedzieli, co jest dobre, a co złe, co On akceptuje, a co osądza.
List do Rzymian 2:14–15 oznajmia:
„Kiedy bowiem poganie, którzy nie mają prawa, z natury czynią to, co jest w prawie, ci, chociaż nie mają prawa, sami dla siebie są prawem. Pokazują oni, że działanie prawa jest wypisane w ich sercach, podczas gdy ich sumienie świadczy wraz z nim, a ich rozważania, to jedno, to drugie, oskarżają ich lub też bronią”.
W Nowym Testamencie w Przekładzie Odzyskiwania w przypisie 1 do wersetu 14, do wyrażenia z natury, czytamy:
„Natura człowieka w postaci, w jakiej został on stworzony przez Boga, pierwotnie była dobra i odpowiadała Bogu i Jego prawu. Ta dobra natura, mimo że została zatruta przez upadek, pozostaje wewnątrz człowieka. Jeśli więc ktoś będzie żył według swej natury i z natury czynił to, co jest w prawie, tkwiące w nim zło ulegnie ograniczeniu”.
Przeczytajmy teraz przypis 1 do wersetu 15, do słowa sumienie, wyjaśniający związek natury stworzonej przez Boga z sumieniem:
„Sumienie człowieka odpowiada stworzonej przez Boga ludzkiej naturze i dzięki niemu człowiek może poznać, co Bóg usprawiedliwia, a co potępia”.
Dzięki sumieniu ludzie mogą sobie uświadomić, co Bóg usprawiedliwia bądź akceptuje, a co potępia. Nawet jeśli nie znają Boga ani Biblii, sumienie pozwala im odróżnić to, co dobre, od tego, co złe.
W taki sposób człowiek zdaje sobie sprawę, że jest grzesznikiem.
Zanim przyjęliśmy zbawienie, zdarzyło się, że usłyszeliśmy ewangelię o Jezusie Chrystusie. Dzięki usłyszanym przez nas słowom sumienie przekonało nas o tym, że jesteśmy grzeszni i potrzebujemy zbawienia. Nawróciliśmy się zatem do Boga i przyjęliśmy Jezusa Chrystusa jako swego Zbawiciela.
Jak się zachowuje sumienie po przyjęciu przez nas zbawienia?
Gdy się nawróciliśmy i przyjęliśmy Pana Jezusa, On przyszedł, by w nas żyć, a nasze sumienie stało się bardziej wrażliwe i aktywne niż dotąd.
To ważne, abyśmy wiedzieli, że choć zostaliśmy zbawieni, nadal mamy grzeszne ciało i upadłą naturę. Oznacza to, że mimo najszczerszych chęci wciąż popełniamy grzechy. Gdy obrazimy Boga — zgrzeszymy lub okażemy Mu nieposłuszeństwo — nasze sumienie da nam o tym znać.
Aby to zilustrować, przyrównajmy sumienie do zainstalowanego w budynku czujnika dymu. Gdy w budynku wybucha pożar, włącza się alarm. Dopóki jednak wszystko jest w porządku — urządzenie się nie uruchamia. W taki sam sposób sumienie alarmuje nas, gdy zrobimy coś złego, a milczy, gdy Bóg nie ma z nami kłopotu.
Wszyscy doświadczyliśmy takich „alarmów” włączanych przez sumienie, gdy zrobiliśmy coś, co nie odpowiadało świętej i sprawiedliwej naturze Boga. Kiedy na przykład wybuchamy gniewem lub mówimy komuś coś niemiłego, nasze sumienie spełnia swoją rolę i podnosi alarm. I bez względu na to, jak bardzo próbujemy to sobie wytłumaczyć, nie przestaje nas ono potępiać.
Ale to dobrze, że tak się dzieje. Gdyby sumienie nas nie alarmowało, bylibyśmy jak płonący budynek, który nie ma czujnika dymu. Nawet byśmy nie wiedzieli, że ściągnęliśmy na siebie Boże potępienie, przez co nasza relacja z Panem by ucierpiała.
Tak jak musimy podjąć działanie, gdy słyszymy wycie czujnika dymu, tak też musimy zareagować, gdy nasze sumienie alarmuje nas, że zrobiliśmy coś niewłaściwego, i nie ignorować tego.
Dobre sumienie
Nasza reakcja na odczucie płynące z sumienia określa to, czy mamy dobre sumienie.
Wyrażenie dobre sumienie pojawia się w Pierwszym Liście do Tymoteusza 1:5:
„Celem zaś tego nakazu jest miłość z czystego serca i z dobrego sumienia, i z nieobłudnej wiary”.
Fragment przypisu 3 do tego wersetu w Nowym Testamencie w Przekładzie Odzyskiwania wyjaśnia, czym jest dobre sumienie:
„Dobre sumienie to sumienie wolne od wyrzutów (Dz 24:16)”.
Przypis ten nawiązuje do Dziejów Apostolskich 24:16. Werset ten składa się na świadectwo, jakie apostoł Paweł złożył przed namiestnikiem Feliksem. Apostoł oznajmił wówczas:
„Z tego powodu i ja sam ćwiczę się w tym, aby zawsze mieć sumienie wolne od wyrzutów względem Boga i ludzi”.
Dobre sumienie to zatem sumienie wolne od wyrzutów, czyli takie, które nie potępia nas za to, że obraziliśmy Boga.
Jak pozbyć się wyrzutów sumienia?
Co zatem powinniśmy zrobić, gdy sumienie nas ostrzega, że obraziliśmy Boga? Jak pozbyć się wyrzutu, który ten alarm uruchomił?
Naszego sumienia z pewnością nie uciszą wymówki. Na nic też się nie zdadzą postanowienie poprawy albo dobre uczynki; nie przeważą one nad wyrzutami ani się ich nie pozbędą.
Tylko jedno zdoła całkowicie wymazać wszelkie wyrzuty i oczyścić nasze sumienie: drogocenna krew Chrystusa.
List do Hebrajczyków 9:14 mówi:
„To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez wiecznego Ducha złożył w ofierze samego siebie nieskazitelnego Bogu, oczyści nasze sumienie z martwych uczynków, abyśmy służyli Bogu żywemu”.
Jedynie krew Chrystusa może oczyścić nasze sumienie. Aby tego oczyszczenia doświadczyć, musimy wyznać Bogu swoje grzechy i przewinienia. Gdy to robimy, Bóg natychmiast nam wybacza, a krew Jezusa zmywa skazę grzechu. Boga zaspokaja krew Jezusa, a my odczuwamy pokój, ponieważ na powrót mamy dobre sumienie.
Oczywiście, gdy już wyznamy swój grzech Bogu, musimy także przeprosić wszystkich, których zraniliśmy lub obraziliśmy.
Dlaczego dobre sumienie jest takie ważne?
Gdy obrażamy Pana, nasza społeczność z Nim zostaje przerwana i między nami a Bogiem nie panuje pokój. A jeśli zignorujemy głos dobywający się z sumienia, nie będziemy mogli pójść naprzód w swojej relacji z Panem.
W Pierwszym Liście do Tymoteusza 1:19 widzimy, jak ważne jest to, by mieć dobre sumienie, i jak poważne skutki wiążą się z tym, że go nie mamy:
„Trzymając wiarę i dobre sumienie, w związku z którymi niektórzy, odtrącając je, rozbili się w odniesieniu do wiary”.
Apostoł Paweł mówi tutaj, że musimy trzymać nie tylko wiarę, lecz także dobre sumienie. Pierwsza część przypisu 1 do tego wersetu wyjaśnia:
„Wiara i dobre sumienie (zob. przyp. 53) są ze sobą powiązane. Zawsze, gdy pojawi się przewinienie w naszym sumieniu, pojawi się wyciek i nasza wiara wycieknie”.
Nikt z nas nie chce, by nasza wiara wyciekła. Ponieważ wiara i dobre sumienie idą ze sobą w parze, stan, w jakim znajduje się nasze sumienie, ma wpływ na naszą wiarę. Jeśli nie rozprawimy się z jakimś wyrzutem, nasza wiara będzie wyciekać. W ostatecznym rozrachunku wyciek ten może doprowadzić do utraty wiary w Pana wręcz do takiego stopnia, że „rozbijemy się” w odniesieniu do wiary.
Przypis 2 do słowa rozbili się wyjaśnia, co to znaczy:
„Pokazuje to jak poważne skutki pociąga za sobą odtrącenie wiary i dobrego sumienia. Trzymanie wiary i dobrego sumienia stanowi ochronę dla naszej wiary i życia chrześcijańskiego. Słowo rozbili się wskazuje, że życie chrześcijańskie i życie kościoła podobne są do żeglującego po wzburzonym morzu statku, który musi być chroniony przez wiarę i dobre sumienie”.
Żywy obraz rozbitego statku, którym posłużył się tutaj apostoł Paweł, ukazuje tragiczne skutki, jakie pociąga za sobą ignorowanie odczucia płynącego z sumienia. Bez wątpienia nie chcemy rozbić się w odniesieniu do wiary. Co za otrzeźwiające słowa!
Tak więc, aby iść naprzód z Panem w chrześcijańskim życiu, musimy zachowywać dobre sumienie dzięki temu, że jesteśmy w porządku wobec Boga i człowieka. A gdy upadamy, musimy po prostu swój grzech wyznać, dzięki czemu uzyskamy przebaczenie i oczyszczenie, a nasze sumienie nie będzie miało za co nas potępiać.
Dzięki niech będą Panu za te jasno wyrażone słowa Biblii na temat sumienia! Zważajmy na swoje sumienie i uczmy się prowadzić chrześcijańskie życie tak, by trzymać wiarę i dobre sumienie.
Jeśli mieszkasz w Polsce, możesz zamówić bezpłatny egzemplarz Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania (bezpłatna wysyłka). Zamówienie możesz złożyć tutaj.
