Co mam zrobić, gdy zgrzeszę po zbawieniu?
Gdy po raz pierwszy nawróciliśmy się do Boga i przyjęliśmy Jezusa Chrystusa jako swego Zbawiciela, zostały nam odpuszczone wszystkie grzechy, a serce ogarnął ogromny pokój. Słowo Boże zapewnia nas ponadto, że zostaliśmy zbawieni po wszystkie wieki i nic nigdy nie zniweczy naszego zbawienia.
Choć jednak zostaliśmy zbawieni, z własnego doświadczenia wiemy, że nie oznacza to, iż jesteśmy odporni na grzech. Mimo że dokładamy usilnych starań, nadal grzeszymy po doświadczeniu zbawienia. Co więc powinniśmy zrobić, gdy zgrzeszymy po zbawieniu? Słowo Boże oznajmia, że powinniśmy wyznać Panu grzechy.
Wyznawanie Bogu grzechów, które popełniamy po zbawieniu, ma wręcz decydujące znaczenie dla naszego życia chrześcijańskiego. W niniejszym artykule omówimy, dlaczego musimy wyznawać swoje grzechy, co to znaczy wyznawać, jak to robić i co z tego wynika.
Dlaczego musimy wyznawać: grzech prowadzi do przerwania społeczności z Panem
Nasz Bóg jest Bogiem miłości, ale jest też święty i sprawiedliwy. Nie toleruje grzechu, toteż grzechy, które popełniamy, tworzą między nami a Nim barierę i prowadzą do przerwania społeczności z Nim.
Widzimy to również w relacjach z innymi ludźmi. Załóżmy, że powiedziałeś przyjacielowi coś przykrego, czym go obraziłeś, i nie przepraszasz go. Obaj czujecie, że między wami powstał rozdźwięk. Dopóki jednak nie rozładujesz atmosfery i nie powiesz „przepraszam”, dopóty po prostu nie jesteście w stanie przebywać ze spokojem w swoim towarzystwie.
Jest to tym bardziej prawdziwe, gdy chodzi o relację, jaką mamy z Panem. Kiedy popełniamy grzech, odczuwamy w sumieniu, że obraziliśmy Pana. Utraciliśmy spokój i słodycz, jakie cechowały naszą relację. Popełniliśmy przeciwko Niemu występek i ten grzech stanowi teraz barierę, która zakłóca społeczność, jaką z Nim mamy.
Musimy więc wyznać Panu grzechy, bo chociaż nasze zbawienie jest wieczne i nigdy nie możemy go utracić, nasze grzechy powodują przerwanie społeczności, jaką mamy z Bogiem.
Co to znaczy wyznać: przyznać się do grzechu, uznać go
Po pierwsze, skąd wiemy, że zgrzeszyliśmy? Jak czytamy w Pierwszym Liście Jana 1:5: „Bóg jest światłem”. Kiedy więc Bóg na nas świeci, ujawnia nasze grzechy i niepowodzenia, a my stajemy się ich świadomi. Wynikające z tego poczucie winy w naszym sumieniu nie uznaje kompromisu i nie można go stłumić żadnym uzasadnieniem ani usprawiedliwieniem z naszej strony. Zamiast tłumaczyć się ze swego grzechu lub próbować go ukryć, powinniśmy uznać te grzechy, na które Bóg świeci, i poprosić Go o przebaczenie.
Psalm 32:5 podaje nam dobry przykład. Psalmista powiedział: „Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Jahwe, a Tyś darował zło mego grzechu”.
Powyższe wersety pomagają nam ujrzeć, że wyznawać Bogu grzechy to uznawać je i nie próbować ich ukrywać, ale przyznawać się do nich przed Panem. Zgadzamy się z Bożym osądem i mówimy: „Tak, Panie, to jest grzech”.
Jak wyznawać: modlić się do Pana, gdy tylko uświadomimy sobie, że zgrzeszyliśmy
Kiedy uświadamiamy sobie, że zgrzeszyliśmy i obraziliśmy Pana, musimy to wyznać. Ale jak to robimy?
Wyznajemy swoje grzechy w modlitwie do Boga. Niezależnie od tego, czy jest to niewielkie wykroczenie, czy też poważniejsze, kiedy Pan uświadamia nam je w sumieniu, natychmiast musimy przyznać się Mu do grzechu w modlitwie i poprosić Go o przebaczenie.
Aby wyznać swoje grzechy, nie trzeba iść do jakiegoś miejsca, mówić ich konkretnej osobie ani czekać na jakiś szczególny czas. Bez względu na to, gdzie jesteś, gdy tylko zyskujesz świadomość swoich grzechów, możesz wyznać je bezpośrednio Panu, modląc się do Niego. Żyje On w twoim duchu, dlatego możesz pomodlić się do Niego w dowolnym czasie i wyznać grzechy.
Praktyczny przykład
Załóżmy, że w twoim miejscu pracy jest zapas notesów i długopisów. Ponieważ takie właśnie ci się podobają, zabierasz potajemnie kilka z nich dla siebie do użytku w domu. Kiedy rano zwracasz serce do Pana, aby spędzić z Nim czas, On świeci na ciebie i uświadamia ci w sumieniu, że wziąłeś coś, co do ciebie nie należy. W tym momencie mógłbyś uzasadniać: „W biurze jest mnóstwo takich rzeczy; nikt nie zauważy ich braku”. Lub też możesz zastosować się do poczucia popełnionego błędu i winy w swoim sumieniu i zgodzić się z Panem, że to, co zrobiłeś, jest złe.
Kiedy zgodzisz się z Panem, możesz od razu się do Niego pomodlić: „Tak, Panie, masz rację, zgrzeszyłem. Wyznaję, że wziąłem te rzeczy. Przepraszam. Wybacz mi, Panie. Dziękuję, że przelałeś swoją drogocenną krew, aby zabrać mój grzech”.
Zwróć uwagę, że ta prosta modlitwa nie zawiera obietnicy poprawy. Nie jest to wymagane przy wyznawaniu. Niezbędne jest za to uznanie grzechu przed Panem i wyznanie wiary w Jego dzieło na krzyżu.
W powyższym przykładzie po wyznaniu Panu grzechu powinieneś również, rzecz jasna, zwrócić te przybory do miejsca pracy i nie zatrzymywać ich.
Grzech przedstawiony w tym przykładzie może wydawać się drobny, wręcz nieistotny. Ale co do zasady wszystkie grzechy — poważne czy drobne — trzeba wyznać, ponieważ każdy grzech prowadzi do przerwania społeczności z Bogiem.
Wynik wyznawania: odpuszczenie i oczyszczenie
W Pierwszym Liście Jana, w wersecie 1:9, który apostoł napisał do wierzących, widzimy wynik wyznawania grzechów:
„Jeśli wyznajemy swoje grzechy, On jest wierny i sprawiedliwy, aby odpuścić nam nasze grzechy i oczyścić nas z wszelkiej niesprawiedliwości”.
W wyniku wyznania grzechów otrzymujemy odpuszczenie i oczyszczenie.
Przypis 2 do powyższego wersetu w Nowym Testamencie w Przekładzie Odzyskiwania wyjaśnia, co to znaczy, że Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby odpuścić nam grzechy:
„Bóg jest wierny w swoim słowie (w. 10) i sprawiedliwy we krwi Jezusa, swego Syna (w. 7). Jego słowo jest słowem prawdy Jego ewangelii (Ef 1:13), które mówi, że odpuści nam On nasze grzechy z powodu Chrystusa (Dz 10:43), a krew Chrystusa spełniła Jego sprawiedliwe wymogi, aby mógł odpuścić nam nasze grzechy (Mt 26:28). Jeśli wyznajemy nasze grzechy, to On, zgodnie ze swoim słowem i na podstawie odkupienia poprzez krew Jezusa, odpuszcza nam, ponieważ musi być wierny w swoim słowie i sprawiedliwy we krwi Jezusa; w przeciwnym razie byłby niewierny i niesprawiedliwy. Nasze wyznawanie jest niezbędne do tego, by nam odpuścił. Takie Boże odpuszczenie, które ma na celu przywrócenie naszej społeczności z Nim, wymaga spełnienia pewnych warunków i zależy od naszego wyznawania”.
Dzięki wyznawaniu grzechów otrzymujemy odpuszczenie — odpuszczenie mocno oparte na Bożej sprawiedliwości.
Co więcej, przypis 3 do tego samego wersetu wyjaśnia, co to znaczy, że oczyści On nas z wszelkiej niesprawiedliwości:
„Odpuścić nam to uwolnić nas od przewinienia naszych grzechów, natomiast oczyścić nas to obmyć nas ze skazy naszej niesprawiedliwości”.
Dzięki wyznawaniu grzechów otrzymujemy odpuszczenie i oczyszczenie, a nasza społeczność z Panem zostaje w pełni przywrócona, ponieważ przeszkoda w postaci grzechu zostaje usunięta. Chwała Panu!
