Pięć imion Jezusa w Nowym Testamencie i ich znaczenie
Imię Jezus to szczególne imię. W rzeczywistości to najbardziej szczególne imię we wszechświecie! W Liście do Filipian 2:9 czytamy, że Bóg wielce wywyższył Jezusa i darował Mu „imię, które jest ponad każde imię”.
W Nowym Testamencie poza imieniem Jezus znajdziemy inne imiona naszego Pana, które obfitują w znaczenie i przekazują szczególne aspekty tego, kim On dla nas jest.
W niniejszym artykule omówimy pięć imion Pana, które wymieniają Ewangelie Mateusza i Jana. Posłużymy się przypisami z Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania do wyjaśnienia znaczenia tych imion. Bliższe przyjrzenie się każdemu z nich pozwoli nam bardziej docenić tę wspaniałą Osobę i głębiej ją poznać.
Jezus
Jezus to pierwsze imię, o którym wspomina Nowy Testament w Ewangelii Mateusza 1:1. W wersecie 21 zaś czytamy, że imię to nadał Mu Bóg. Anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i nakazał mu:
„Urodzi ona syna i nadasz Mu imię Jezus, bo to On zbawi swój lud od jego grzechów”.
Co to imię jednak oznacza?
Pierwsza część przypisu 1 do tego wersetu w Nowym Testamencie w Przekładzie Odzyskiwania oznajmia:
„Jezus to gr. odpowiednik hebr. imienia Jozue (Lb 13:16), które znaczy Jahwe Zbawiciel lub zbawienie Jahwe. Jezus nie jest więc jedynie człowiekiem, lecz także Jahwe, i nie tylko Jahwe, ale też Jahwe, który staje się naszym zbawieniem. Jest więc naszym Zbawicielem”.
Jahwe to wieczny, zawsze istniejący Bóg. To, że imię Jezus znaczy Jahwe Zbawiciel, wskazuje nam, że Jezus to sam Jahwe, który stał się człowiekiem, aby być naszym zbawieniem. Tylko Jezus może zbawić nas od grzechu, sprawiedliwego Bożego sądu, szatana, świata, życia pozbawionego znaczenia i innych negatywnych rzeczy. Dziś, wzywając imienia Jezus, możemy doświadczać zbawienia od wszystkich licznych rzeczy, które nas niepokoją.
Emmanuel
W Ewangelii Mateusza 1:23 widzimy inne imię Pana:
„»Oto dziewica będzie w ciąży i urodzi syna, i nadadzą Mu imię Emmanuel« (co w tłumaczeniu znaczy: Bóg z nami)”.
W przypisie 2 do słowa Emmanuel czytamy:
„Imię Jezus dał Mu Bóg, natomiast Emmanuelem, co znaczy Bóg z nami, nazwał Go człowiek. Zbawiciel Jezus to Bóg z nami. Jest On Bogiem, a także Bogiem wcielonym, który mieszka wśród nas (J 1:14). Jest nie tylko Bogiem, lecz także Bogiem z nami”.
To niezwykłe, że Bóg mieszka wśród nas i przebywa z nami. Zanim wcielił się jako człowiek Jezus, był daleko od nas, mieszkając w niebiosach w niedostępnym świetle. Pan Jezus jednak, sam Bóg, był przystępnym człowiekiem. Prawdziwie był Emmanuelem, Bogiem z nami.
W Ewangelii Mateusza 28:20 Pan Jezus po swojej śmierci i zmartwychwstaniu zapewnił swoich uczniów, mówiąc: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zwieńczenia wieku”. Złożył tę obietnicę nie tylko im, lecz także nam wszystkim, którzy w Niego wierzymy. W zmartwychwstaniu Emmanuel stał się życiodajnym Duchem, by żyć w naszym duchu. W chwili odrodzenia przyjęliśmy Go do swojego ludzkiego ducha, najgłębszej części naszej istoty. Teraz żyje w nas, a my możemy zawsze doświadczać Boga, który jest z nami!
Chrystus
Kolejnym imieniem, którym posługuje się Nowy Testament w odniesieniu do Pana, jest Chrystus. Ewangelia Jana 1:41 oznajmia:
„Znalazł on najpierw swego brata Szymona i powiedział do niego: Znaleźliśmy Mesjasza (co w tłumaczeniu znaczy: Chrystusa)”.
Przypis 1 do słowa Mesjasza w Nowym Testamencie w Przekładzie Odzyskiwania wyjaśnia:
„Mesjasz to słowo hebr.; Chrystus to gr. tłumaczenie. Oba słowa znaczą namaszczony. Chrystus to Boży Pomazaniec, Ten, którego Bóg wyznaczył do wypełnienia Jego zamysłu, Jego wiecznego planu”.
Bóg wyznaczył Chrystusa do wykonania swej woli i zrealizowania swego wiecznego zamysłu. Był On Tym, którego zapowiadali prorocy w Starym Testamencie i którego oczekiwał Boży lud.
Ewangelia Łukasza 4:17–21 ukazuje nam, jak przyjście Chrystusa wypełniło starotestamentowe proroctwa o Bożym Pomazańcu:
„Podano Mu zwój proroka Izajasza. On rozwinął zwój i znalazł miejsce, gdzie było napisane: »Duch Pana jest na Mnie, ponieważ namaścił Mnie, abym ubogim zwiastował ewangelię; posłał Mnie, abym jeńcom ogłosił uwolnienie, a niewidomym przejrzenie, abym uciśnionych odesłał wolnymi, abym ogłosił rok przychylnego przyjęcia przez Pana, rok jubileuszu«. A gdy zwinął zwój i oddał go słudze, usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były wpatrzone w Niego. On zaś zaczął mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w waszych uszach”.
Chrystus jest Tym, który przynosi nam dobrą nowinę o swoim zbawieniu. Uzdrawia nasze złamane serca, ogłasza nam wolność i otwiera nam oczy. A kiedy Go przyjmujemy, przyjmujemy Tego, który realizuje zamysł Boga i wypełnia Jego pragnienie.
Słowo
Inne imię Pana Jezusa to Słowo.
Początek pierwszego rozdziału Ewangelii Jana jest bardzo głęboki. Werset 1 oznajmia:
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo”.
W przypisie 2 do słowa Słowo czytamy:
„Słowo jest określeniem, wyjaśnieniem i wyrazem Boga; to zatem Bóg określony, wyjaśniony i wyrażony”.
Gdyby Chrystus nie był Słowem, Bóg byłby tajemniczy i nie moglibyśmy Go poznać. Pan jako Słowo nam Go określił, wyjaśnił i wyraził. Oznajmił nam, kim Bóg jest.
Przypis 3 zaś oznajmia:
„Słowo nie jest oddzielne od Boga. Nie można powiedzieć, że Słowo to Słowo, a Bóg to Bóg, i że z tego względu istnieją oni w oderwaniu od siebie. Przeciwnie, są oni jedno; dlatego w następnej części zdania mowa jest o tym, że Słowo było Bogiem”.
Słowo nie jest oddzielne od Boga. Słowo, które było na początku u Boga, było Bogiem.
Wiemy, że Słowo odnosi się do Jezusa, ponieważ Jan nieco dalej, w wersecie 14, powiedział:
„A Słowo stało się ciałem i zaprzybytkowało wśród nas (i oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i rzeczywistości”.
Słowo, które jest samym Bogiem, wyszło z wieczności i wkroczyło w sferę czasu, aby stać się ciałem, czyli wcieliło się jako człowiek — Jezus. Wieczne Słowo, które było u Boga i które było Bogiem, postanowiło złączyć się z ludzkością. W Starym Testamencie przybytek stanowił mieszkanie Boga wśród Jego ludu. Tutaj jednak, w Nowym Testamencie, przybytkiem było Słowo, które stało się ciałem.
Baranek Boży
Jezus jest także Barankiem Bożym. Gdy w Ewangelii Jana 1:29 Jan Chrzciciel chrzcił ludzi w Betanii, „zobaczył przychodzącego do niego Jezusa i powiedział: Oto Baranek Boga, który zabiera grzech świata!”.
Dla wszystkich, którzy wierzą w Pana, Baranek Boży to imię szczególnie urzekające. W Liście do Hebrajczyków 9:22b czytamy:
„bez przelania krwi nie ma odpuszczenia”.
Oznacza to, że aby Bóg mógł nam odpuścić grzechy, ktoś musiał umrzeć. Tym Kimś był drogocenny, nieskazitelny Baranek Boży, który oddał swoje życie, żeby każdego z nas odkupić. Ponieważ to dla nas uczynił, nie możemy Go nie kochać.
Już na podstawie samych imion Pana, które zobaczyliśmy w niniejszym artykule, możemy Go pokochać i docenić jako Jezusa, Boga, który przyszedł, aby być naszym Zbawicielem, i jako Emmanuela, Boga, który jest zawsze z nami. Możemy wychwalać Go jako Chrystusa, Bożego Pomazańca realizującego Boży zamysł, oraz jako Słowo, czyli Tego, który wyrażał Boga we wszystkim, co czynił i mówił. Możemy Mu też dziękować za to, że jest Barankiem Bożym, bez plamy i bez skazy, który złożył siebie w ofierze, aby dokonać odkupienia za nasze grzechy.
W artykule tym zaledwie musnęliśmy znaczenie tych pięciu imion. Aby podczas samodzielnego studiowania Biblii móc przeczytać pozostałe przypisy do powyższych wersetów i ujrzeć jeszcze więcej z tego, kim jest dla nas Chrystus, zamów bezpłatny egzemplarz Nowego Testamentu w Przekładzie Odzyskiwania. Chrystus jest tak wspaniały!
